سالهاست افراد مسئول یا غیر مسئول با یافتن تریبون های مختلف، اقدام به اظهار نظر چه با آگاهی و چه از روی عدم آگاهی در همه زمینه ها بخصوص در زمینه مسائل بین المللی و دیپلماتیک می کنند. شاید به جرات بتوان گفت اکثر افراد به اصطلاح دلسوز در سخنان خود، کشور را برترین کشور جهان معرفی می کنند و اکثر کشورهای غربی را نیز مستکبر، جهان خوار، تروریست، ضد بشریت و ... معرفی می کنند.

اگر هر مسئولی که تریبون در اختیار دارد زبان به سخن در زمینه مسائل تخصصی دیپلماتیک بگشاید وضع دیپلماسی کشور همینی می شود که هست. بخصوص اینکه در این درفشانی ها از آداب دیپلماتیک، لغات دیپلماتیک، علوم دیپلماتیک، بکارگیری فنون دیپلماتیک و ... در روابط بین المللی هیچ خبری نیست.

این نوع ایراد سخن در جایگاه ها و رده های بالا در محافل خبری با توجه به گسترش فناوری اطلاعات، مطمئنا" تاثیرات بد و هزینه های سخت و سنگینی در بر دارد که قسمت عمده این هزینه ها متوجه طبقه متوسط و پایین دست جامعه می شود و نمونه عینی آن، فشار های اقتصادی بر اثر تحریم های بی سابقه است.

البته نباید فراموش کرد که در هیچ شرایطی نباید از اقتدار و سربلندی ملت چشم پوشی شود و از منافع کشور به نفع ملت های دیگر استفاده کرد که این موضوع بسیار مهم و حیاتی به نظر می رسد. اما باید به این موضوع نیز توجه داشت، سایر کشورها که دارای روابط در سطوح مختلف با کشورهای غربی هستند اقتدار و عظمت ملت خود را باخته و مرید و نوکر حلقه بگوش سیاست های حاکمان غربی شده اند و اگر نظرشان با نظر ما مخالف بوده و به نظر کشورهای غربی نزدیک تر است سیاست اشتباهی در پیش گرفته و گول استکبار جهانی را خورده اند؟

- آیا کشوری وجود دارد که با قطع رابطه با اکثر کشورهای دنیا مشکلات خود را حل کرده و بدون هیچ مشکلی به قول معروف گلیم خود را از آب بیرون بکشد؟

- آیا با قطع کامل روابط، ما به اهداف خوبی دست یافته ایم و در مسیر کاملا" روشنی قدم می زنیم؟

آیا همه آنها از اخلاق و معرفت انسانی بدور هستند و با کشور ما نیز دشمنی و خصومت دیرینه دارند و ما نیز کشور پاک و بدون خطایی هستیم؟

به قلم JAVAD